-
1 zamieszkać
глаг.• жить• обитать• поселить• поселиться• пребывать• существовать* * *поселитьсяzamarudzić, zatrzymać się dłużej разг. замешкаться* * *zamieszka|ć\zamieszkaćny сов. поселиться;\zamieszkać na wsi поселиться в деревне;
\zamieszkać kątem u kogoś снять угол у кого-л.* * *zamieszkany сов.посели́тьсяzamieszkać na wsi — посели́ться в дере́вне
zamieszkać kątem u kogoś — снять у́гол у кого́-л.
Syn: -
2 mieszka|ć
impf vi 1. (w domu, mieszkaniu) to live- taki stary dom, ciekawe, czy ktoś tu mieszka what an old house, I wonder if anyone lives here/there- mieszkać z rodzicami to live with one’s parents- mieszkać kątem u kogoś to be put up at sb’s place- mieszkać z kimś przez ścianę to live next door to sb ⇒ zamieszkać2. (w kraju, mieście) to live, to dwell- mieszka na stałe w Niemczech he lives permanently in Germany- mieszkać w mieście/na wsi live in town/in the country- nadal mieszkasz przy ulicy Hożej? are you still living in a. on Hoża Street?- w lesie mieszka wiele zwierząt a lot of animals live in the forest ⇒ zamieszkać3. (nocować) to stay- w Paryżu zawsze mieszkałem w hotelu Savoy when I was in Paris I always stayed in the Savoy Hotel- mieszkam teraz w akademiku I’m staying in a hall of residence now- mieszkać u przyjaciela to stay with one’s friend ⇒ zamieszkać4. książk. (znajdować się) [myśl, uczucie] to live- spokój mieszkał w jego sercu he was at peace with the worldThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > mieszka|ć
-
3 zamieszk|ać
pf — zamieszk|iwać1 impf vi 1. (zająć lokal) to settle- zamieszkać w mieście/na wsi to settle in a city/in the country, to take up one’s residence in a city/in the country- zamieszkał czasowo u ciotki he stayed temporarily at his aunt’s- na dwa dni zamieszkała w hotelu she put up in a hotel for two days2. przen. (pojawić się) szczęście zamieszkało w ich domu happiness prevailed in a. descended upon their home- w jej sercu na stałe zamieszkał niepokój unease remained forever present in her heartThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zamieszk|ać
См. также в других словарях:
zamieszkać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, zamieszkaćam, zamieszkaća, zamieszkaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} zacząć mieszkać gdzieś, wprowadzić się do jakiegoś lokalu, osiedlić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zamieszkać w mieście, na wsi, w akademiku. Zamieszkał z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zamieszkać — dk I, zamieszkaćam, zamieszkaćasz, zamieszkaćają, zamieszkaćaj, zamieszkaćał, zamieszkaćany rzad. zamieszkiwać ndk VIIIb, zamieszkaćkuję, zamieszkaćkujesz, zamieszkaćkuj, zamieszkaćiwał, zamieszkaćiwany 1. «zająć jakiś lokal, jakieś pomieszczenie … Słownik języka polskiego
zagrzebać się — na odludziu, na wsi itp. «zamieszkać w miejscu odludnym»: (...) postanowił popracować w spokoju i zagrzebał się gdzieś na wsi. Roz bezp 1997 … Słownik frazeologiczny
zagrzebywać się — Zagrzebać się na odludziu, na wsi itp. «zamieszkać w miejscu odludnym»: (...) postanowił popracować w spokoju i zagrzebał się gdzieś na wsi. Roz bezp 1997 … Słownik frazeologiczny
poosiadać — dk I, poosiadaćda, poosiadaćają, poosiadaćał, poosiadaćali 1. «o wielu: osiedlić się, zamieszkać gdzieś na stałe, osiąść» Wszyscy członkowie rodziny poosiadali w swojej wsi. 2. «o owadach, ptakach: siąść gromadnie zniżywszy lot, osiąść nisko»… … Słownik języka polskiego
zagrzebać — dk IX, zagrzebaćbię, zagrzebaćbiesz, zagrzebaćgrzeb, zagrzebaćał, zagrzebaćany zagrzebywać ndk VIIIa, zagrzebaćbuję, zagrzebaćbujesz, zagrzebaćbuj, zagrzebaćywał, zagrzebaćywany «grzebiąc zasypać coś czymś, schować coś w czymś» Zagrzebać coś w… … Słownik języka polskiego
zakopać — dk IX, zakopaćpię, zakopaćpiesz, zakopaćkop, zakopaćał, zakopaćany zakopywać ndk VIIIa, zakopaćpuję, zakopaćpujesz, zakopaćpuj, zakopaćywał, zakopaćywany 1. «schować coś w wykopanym dole zasypując go ziemią; przykryć coś ziemią» Zakopać skarb.… … Słownik języka polskiego
zatrzymać — dk I, zatrzymaćam, zatrzymaćasz, zatrzymaćają, zatrzymaćaj, zatrzymaćał, zatrzymaćany zatrzymywać ndk VIIIa, zatrzymaćmuję, zatrzymaćmujesz, zatrzymaćmuj, zatrzymaćywał, zatrzymaćywany 1. «powściągnąć kogoś, coś w biegu, w ruchu, uniemożliwić… … Słownik języka polskiego
